ராம ரக்ஷா பிரவச்சனம் - 3 - அனுஷ்டுப் சந்த: ஒரு அசாத்திய பக்தி ரகசியம், இலக்கணத்திற்கு அப்பாற்பட்டது!

அனுஷ்டுப் சந்த:ஒரு அசாத்திய பக்தி ரகசியம், இலக்கணத்திற்கு அப்பாற்பட்டது!

‘சந்த்’ என்றால் என்ன - அனுஷ்டுப் சந்தின் வடிவம் மற்றும் தோற்றம்

ராம ரக்ஷா என்ற இந்த ஸ்தோத்திர மந்திரத்தின் பிரவச்சனத்தில், சத்குரு அனிருத்தர் ‘அனுஷ்டுப் சந்த்ஹ’ என்ற வரியின் மூலம் ‘சந்த்’ என்றால் என்ன என்பதை முதலில் விளக்கினார். பாப்பூ கூறுகிறார், "சந்த்" என்பது கவிதை அல்லது ஸ்தோத்திரம் உருவாக்கும்போது பயன்படுத்தப்படும் ஒரு குறிப்பிட்ட அமைப்பு முறை. ராம ரக்ஷா "அனுஷ்டுப்" சந்தில் இயற்றப்பட்டுள்ளது. இந்த சந்த் ஒவ்வொரு வரியிலும் 8 எழுத்துக்கள் கொண்ட 4 வரிகளால் ஆனது - அதாவது மொத்தம் 32 எழுத்துக்கள்.

இந்த சந்தின் தோற்றம், வால்மீகி ரிஷியுடன் தொடர்புடைய க்ரௌஞ்ச் பறவைகளின் ஜோடியின் கதையிலிருந்து ஏற்பட்டது. ஒரு க்ரௌஞ்ச் பறவையும் அதன் மனைவியும் பிரிந்ததைப் பார்த்து, அவரது இதயத்திலிருந்து இயல்பாகவே வெளிவந்த வார்த்தைகள் அனுஷ்டுப் சந்தில் இருந்தன, பின்னர் அவர் ராமாயணத்தை இதே சந்தில் எழுதினார். எனவே, இந்த சந்த் மிக உயர்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது.

இந்த சந்த் ‘காயத்ரிபுத்ர’ மற்றும் ‘சந்தயோனி’ என்றும் அறியப்படுகிறது. சத்குரு அனிருத்தர் மேலும் கூறுகிறார், ராம ரக்ஷாவின் இந்த சந்த் வடிவத்தையும் அதன் உருவாக்கக் கதையையும் நாம் புரிந்துகொண்டால், நாம் உச்சரிக்கும் வார்த்தைகளின் உண்மையான அழகு, அர்த்தம் மற்றும் சக்தியை இன்னும் சிறப்பாக உணர முடியும்.

உபதேசம் அல்லது நூல்களில் இருந்து எந்தவொரு வழிகாட்டுதலையும் ஏற்றுக்கொள்ளும்போது முக்கியமான விஷயங்கள்

பாப்பூ தொடர்ந்து கூறுகிறார், எந்தவொரு உபதேசம் அல்லது நூல்களில் இருந்து எந்தவொரு வழிகாட்டுதலையும் ஏற்றுக்கொள்ளும்போது நாம் பின்வரும் விஷயங்களை கவனிக்க வேண்டும்:

இந்த உபதேசம் அளிக்கும் நபர் அல்லது நூலின் மீது நமக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறதா?

இந்த உபதேசத்தால் நமது வாழ்க்கையில் ஏற்படும் விளைவுகள்.

மேற்கூறிய விஷயங்கள் ஒரு அடிப்படை விஷயத்தை சார்ந்துள்ளது, அது அந்த நபருக்கோ அல்லது நூல் ஆசிரியருக்கோ நம் மீதுள்ள அன்பு.

அன்பு இல்லாமல் அளிக்கப்பட்ட அறிவுரை பயனுள்ளதாக இருக்காது. உபதேசம் அன்பிலிருந்து வரும்போது, அது இதயத்தைத் தொட்டு வாழ்க்கையை மாற்றுகிறது.

அனுஷ்டுப் சந்த் - அன்பிலிருந்து உருவான சந்த்

ராம ரக்ஷா ஸ்தோத்திரத்தில் உள்ள "அனுஷ்டுப் சந்த்" இந்த அன்பின் சின்னம். வால்மீகி ரிஷிக்கு க்ரௌஞ்ச் பறவைகளுடன் எந்தவித உறவும் இல்லாதபோதும், அந்த க்ரௌஞ்ச் தம்பதியரின் பிரிவால் வேதனைப்பட்டு அவர் எந்த வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தினாரோ, அதிலிருந்து இந்த சந்த் உருவானது. மேலும் இந்த சந்த் அந்த இறந்த க்ரௌஞ்ச் பறவைக்கும் மீண்டும் உயிர் கொடுத்தது. அப்படியானால், அனுஷ்டுப் சந்தில் உள்ள ராம ரக்ஷாவை நாம் பாராயணம் செய்வதால் நமது துரதிர்ஷ்டமான வாழ்க்கையை மாற்ற முடியாதா?

இந்த அனுஷ்டுப் சந்த் ராம ரக்ஷாவின் ஒவ்வொரு வரியிலும் உள்ளது; அதனால்தான் இந்த சந்த் நமது இறந்த உணர்வுகள், அன்பு மற்றும் நம்பிக்கையை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கும் சக்தியை அளிக்கிறது. ஆனால், அதற்கு நமது மனதில் ராமர் மீது அன்பு இருப்பது அவசியம்.

பக்தனுக்கும் பகவானுக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாட்டை அகற்றும் சந்த் சோகாமேளா மற்றும் சந்த் பங்கா மஹார கதைகள்

இதற்குப் பிறகு, சத்குரு அனிருத்தர் வார்கரி சம்பிரதாயத்தின் சிறந்த துறவிகளான சந்த் சோகாமேளா மற்றும் சந்த் பங்கா மஹார ஆகியோரின் கதையை கூறினார். சந்த் சோகாமேளாவும் சந்த் பங்கா மஹார ஒருவரையொருவர் தங்களது குருவாக கருதுகிறார்கள், இந்த அன்பில், அகங்காரமற்ற நிலையில் அவர்கள் தங்களை மறந்துவிடுகிறார்கள். முக்தாபாய் அவர்களிடம் "குருவாக இருப்பதை விட, சீடனாக இருப்பதில் அதிக மகிழ்ச்சி உள்ளது" என்று கூறுகிறார். இறுதியில், ருக்மிணி தலையிட்டு இருவரையும் அத்வைத நிலைக்கு அழைத்துச் செல்கிறாள் - இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் முழுமையாக ஒன்றிணைந்து விடுகிறார்கள். இந்த அத்வைதம் பாண்டுரங்கனின் கருணையாலும் அனுஷ்டுப் சந்தின் மூலமும் நிகழ்கிறது. இந்தக் கதையின் மூலம், இந்த சந்த் வெறும் ஒரு கவிதை வடிவம் அல்ல, அது பக்தியை உறுதிப்படுத்தி பக்தனுக்கும் பகவானுக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாட்டை அகற்றும் ஒரு அன்பின் பாலம் என்பதை சத்குரு அனிருத்தர் வலியுறுத்துகிறார்.

அனுஷ்டுப் சந்த் மற்றும் பகவானின் பொறுப்பு

அனுஷ்டுப் சந்தின் முக்கியத்துவத்தைக் கூறும்போது, எந்தவொரு பக்தன் இந்த சந்தை மனதார உச்சரிக்கும்போது, அந்த பகவானுடன் ஒன்றிணைக்கும் பொறுப்பு அந்த பக்தனிடம் இருப்பதில்லை, மாறாக அந்த பக்தனை தன்னுடன் ஒன்றிணைக்கும் பொறுப்பை பரமேஸ்வரனே எடுத்துக்கொள்கிறார் என்று சத்குரு அனிருத்தர் தெளிவுபடுத்தினார்.

அதனால்தான் அனுஷ்டுப் சந்தில் உள்ள இந்த ராம ரக்ஷா ஸ்தோத்திரம் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தது.

சுந்தரகாண்டம் - அனுமனின் பக்தியின் உச்சம்

ராமாயணத்தில் 'சுந்தரகாண்டம்' ராமாயணத்தின் மிக அழகான காண்டமாக கருதப்படுகிறது. இந்த பகுதியில் அனுமனின் நிகரற்ற பக்தி மற்றும் சேவை மனப்பான்மை விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. சீதையின் துயரத்தை நீக்கியதால் அவர் "சீதாசோகவிநாசகர்" என்று அழைக்கப்படுகிறார். சீதை ராமரை நோக்கி, "தீனதயாள் பிருது சம்பாரி, ஹரஹு நாத் மம சங்கடபாரி" என்று செய்த பிரார்த்தனை ஒரு சிறந்த பிரார்த்தனை, ஏனென்றால் இது பக்தி வடிவான சீதை ராமரை தன் நாதராக, கடவுளாகக் கருதி செய்த பிரார்த்தனை, அந்த பிரார்த்தனையை ராமரிடம் கொண்டு சேர்த்தவர் சாட்சாத் ராமதூத அனுமன்.

அனுமனின் தியாகம், தூய்மையான பக்தி, பணிவு மற்றும் ராமர் மற்றும் சீதாமாதா மீது அவர் வைத்திருந்த அன்பு ஆகியவற்றால் அவர் சிறந்த பக்தராக மாறுகிறார். அவர் வாயால் மட்டும் ராமர் பெயரை உச்சரிப்பதில்லை, அவரது ஒவ்வொரு அணுக்களிலும் ராமர் நிறைந்திருக்கிறார். அதனால்தான் அவர் 'சீதாசோகவிநாசகர்' மற்றும் ஒரு சிறந்த பக்தராக கருதப்படுகிறார்.

யயாதி மற்றும் ராமரின் அசாத்திய கதை

பிரவச்சனத்தின் இறுதியில் பாப்பூ அவர்கள் கூறிய ராம பக்தன் யயாதியின் கதை, ராமர் மீது அவர் வைத்திருந்த பக்தியின் அழகை நமக்கு காட்டுகிறது. யயாதி என்ற ஒரு அரசன், ராமரின் நெருங்கிய நண்பனும் பக்தனுமாக இருந்தான், துர்வாச முனிவர் கோபப்பட்டு ராமரிடம் யயாதியைக் கொல்வதற்கான சத்தியத்தை வாங்குகிறார். சீதை யயாதியின் மனைவிக்கு செய்தி அனுப்பி எச்சரிக்கை செய்கிறார், ஆனால் தனது அவதார தர்மத்தின் வரம்பை அவர் மீறுவதில்லை. அதே நேரத்தில், அஞ்சனி தாய் தனது மகனிடம் - அதாவது அனுமனிடம் யயாதியைக் காப்பாற்றுவதற்கான சத்தியத்தை வாங்குகிறார். இதனால் ராமர் மற்றும் அனுமனுக்கு இடையே ஒரு போர் நடக்கும் நிலை உருவாகிறது. ராமரின் அம்பு அனுமனின் மார்பை ஊடுருவிச் செல்கிறது, அதே நேரத்தில் ராமர் உயிர் இழக்கிறார். ஏனென்றால் அனுமனின் இதயத்தில் ராமர் தான் இருக்கிறார். இறுதியில் சீதையின் சொல்லின்படி ராமர் மீண்டும் உயிர் பெறுகிறார். இந்த கதை, அனுமனின் இதயத்தில் ராமர், லட்சுமணன், சீதை இருப்பது போல, அந்த ராமரின் இதயத்திலும் இந்த அனுமன் இருக்கிறார் என்பதை காட்டுகிறது. இது அனுமனின் பக்தியின் அழகு, அதனால்தான் இந்த சுந்தரகாண்டம் மிகவும் அழகானது.

சுந்தரகாண்டம் - சுயம்பு அனுஷ்டுப் சந்த் மற்றும் பராவாணியின் ஒலி

சுந்தரகாண்டம் சுயம்பு அனுஷ்டுப் சந்தில் இயற்றப்பட்டுள்ளது. 'அனுஷ்டுப்' என்ற வார்த்தையின் ஒரு முக்கியமான அர்த்தத்தை சத்குரு அனிருத்தர் கூறினார், அனுஷ்டுப் என்பது எந்த ஒரு வெடிப்பையும் ஏற்படுத்தாத, எதையும் உடைக்காத, எதையும் உடைத்து வெளியே வராத ஒலி. ஒலியை உருவாக்க நாம் வெடிக்கச் செய்ய வேண்டும் அல்லது ஒரு உலோகத்தின் மீது மற்றொரு உலோகத்தால் அல்லது ஒரு மரத்துண்டால் அடிக்க வேண்டும். அனுஷ்டுப் என்பது எந்த ஒரு தாக்குதலும் இல்லாமல் உருவாகும் ஒரு ஒலி, அதாவது பராவாணியின் சொல். துளசிதாசர் சுந்தரகாண்டத்தை உச்சரிக்கவில்லை, மாறாக அனுமன் அதை அவருக்கு நேரில் காண்பித்தார், மேலும் அதை அனுமனே எழுதினார். துளசிதாசரின் அனுமன் மீதான அன்பாலும், அவரது மனதின் உணர்வுகளை அறிந்ததாலும் அனுமன் செய்த படைப்பே சுந்தரகாண்டம், அதனால்தான் இந்த சுந்தரகாண்டம் முழுமையாக அனுஷ்டுப் சந்தில் உள்ளது. இந்த ராம ரக்ஷாவும் அனுஷ்டுப், இந்த முழு ராமாயணமும் அனுஷ்டுப். ஏனென்றால் ராமர் தான் அனுஷ்டுப். காயத்ரியின் புத்திரன் அனுஷ்டுப். அவரே ஸ்ரீராமர்.