அத்ரி ரிஷியின் திவ்ய லீலா மற்றும் சுயம்பு மூலார்க்க கணேஷரின் வெளிப்பட்ட வரலாறு கதை| கூர்ந்து நோக்கும் சக்தியின் முக்கியத்துவம்

சத்குரு ஸ்ரீ அனிருத்தர் அவர்கள், துளசிபத்திரம் 695 என்ற கட்டுரையில், மனிதர்களின் வாழ்க்கையில் உள்ள 10 காலங்களைக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இதில் 9வது காலத்தைப் பற்றிய விளக்கம், துளசிபத்திரம் 702 என்ற கட்டுரையில் தொடங்குகிறது. இந்தச் சூழலில் உள்ள கட்டுரைகளில், கிராதருத்ரர் - கிராதகாலத்தைப் பற்றி விளக்கும்போது, சத்குரு ஸ்ரீ அனிருத்தர் அவர்கள், மூலார்க்க கணேஷர் மற்றும் நவ துர்க்கைகளின் முக்கியத்துவத்தைக் கூறியுள்ளார்.

சான்று - சத்குரு ஸ்ரீ அனிருத்த பாப்பூவின் தினசரி பிரத்யக்ஷத்தில் உள்ள, சாதுக்களில் சிறந்தவரான ஸ்ரீ துளசிதாஸ் இயற்றிய ஸ்ரீராமசரிதமனாஸின் சுந்தரகாண்டத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட ‘துளசிபத்திரம்’ என்ற கட்டுரைத் தொடரின் கட்டுரைகள் - துளசிபத்திரம் - 1377 முதல் துளசிபத்திரம் - 1379 வரை.

சத்குரு ஸ்ரீ அனிருத்தர் பாப்பூ, துளசிபத்திரம்-1377 என்ற கட்டுரையில் எழுதியுள்ளார்,

சத்யயுகத்திற்கு நான்கு நிலைகள் உள்ளன, அந்த நான்கு நிலைகளும் சமமான காலத்தைக் கொண்டவை.

சத்யயுகத்தின் முதல் நிலை முடிவடையும்போது, தேவரிஷி நாரதர் அனைத்து பிரம்மரிஷிகளின் கூட்டத்தை அழைத்தார். ‘அடுத்த நிலைக்கு என்ன செய்வது அவசியம்’ என்பது பற்றி விரிவாக விவாதித்தார்.

அவர்களின் சபையில் சில முடிவுகள் எடுக்கப்பட்ட பிறகு, தேவரிஷி நாரதர் அனைவரையும் அழைத்துக் கொண்டு அத்ரி ரிஷியைப் போய்ச் சந்தித்தார்.

அப்போது அத்ரி ரிஷி அமைதியாக நைமிஷாரண்யத்தை உருவாக்குவதில் மும்முரமாக இருந்தார். தேவரிஷி நாரதரும் அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் வந்ததைக் கண்ட அத்ரி ரிஷி, தனது எப்போதும் உள்ள அமைதியான, நிலையான மற்றும் கம்பீரமான இயல்புக்கு ஏற்ப, அனைவரிடமும் கேள்வி கேட்டார். “ஓ அன்பர்களே! நீங்கள் மிகவும் முக்கியமான ஒரு காரியத்திற்காக வந்திருக்கிறீர்கள், அது உங்கள் முகத்திலேயே தெளிவாகத் தெரிகிறது. மேலும், நீங்கள் அனைவரும் மனிதர்களின் நலனுக்காக எல்லா இடங்களிலும் சஞ்சரித்து வருகிறீர்கள் என்பது எனக்குத் தெரியும். உங்கள் மனதில் சிறிதளவும் சுயநலம் இல்லை என்பதில் எனக்கு முழு நம்பிக்கை உள்ளது. அதனால்தான், மனிதர்களின் நலன் பற்றி நீங்கள் ஏதேனும் கேள்விகள் கேட்க விரும்பினால், நான் உங்களுக்கு அனுமதி தருகிறேன்.

ஆனால், நான் தற்போது இந்த புனிதமான நைமிஷாரண்யத்தை உருவாக்குவதில் மும்முரமாக இருக்கிறேன். மேலும், இந்த இடத்திற்கும் ஷம்பலா நகருக்கும் உள்ள தொடர்பை ஏற்படுத்த  நான் அதிக வேலையில்
 இருக்கிறேன். 
 

ஸ்ரீஅனிருத்த குருக்ஷேத்திரத்தில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீமூலார்க்க கணபதி பிரதிஷ்டையின் போது நடந்த யாகத்தின் தரிசனத்தைப் பெறும் பரமபூஜ்ய சத்குரு ஸ்ரீஅனிருத்த பாப்பூ.

அதனால் நான் யாருடைய கேள்விகளுக்கும் வாய்மொழியாகவோ அல்லது எழுதியோ பதில் அளிக்க மாட்டேன் என்று ஒரு சங்கல்பம் செய்துள்ளேன்.

ஆகவே, அன்பர்களே! நான் உங்களை மனப்பூர்வமாக வரவேற்கிறேன். நீங்கள் என்னிடம் எந்த நேரத்திலும் எத்தனை கேள்விகள் வேண்டுமானாலும் கேட்கலாம். ஆனால், நான் அவற்றிற்கான பதில்களை எனது செயல்களின் மூலமாகவே தருவேன்”.

அத்ரி ரிஷியின் இந்தக் கூற்றைக் கேட்டவுடன், தேவரிஷி நாரதர் உட்பட அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும், தங்கள் கேள்விகள் இந்த ஆதிபிதாவுக்கு அதாவது பகவான் அத்ரிக்கு முன்பே தெரிந்துவிட்டது என்பதை உணர்ந்தனர்.

ஏனென்றால், அவர்கள் அனைவருக்கும் ஒரே கேள்விதான் மனதில் இருந்தது - 'இந்தக் கல்பத்தில் சத்யயுகத்தின் முதல் நிலையிலேயே மனிதர்கள் செயல்ரீதியாக மிகவும் பலவீனமாகிவிட்டார்கள் என்றால், பிறகு திரேதாயுகத்திலும் துவாபரயுகத்திலும் என்ன நடக்கும்?' 

‘இதற்காக நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?’ 

அவர்கள் அனைவரும் பகவான் அத்ரியின் ஆசிரமத்திலேயே தங்கத் தொடங்கினர். ஆதிமாதா அனுசூயா அங்கு இல்லை.

அவர் அத்ரி ரிஷியின் குருகுலத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு, அனைத்து ரிஷி மனைவிகளுக்கும் பல்வேறு விஷயங்களையும் முறைகளையும் விளக்கிக் கொண்டிருந்தார். அந்த ஆசிரமம் நைமிஷாரண்யத்திலிருந்து வெகு தொலைவில் இருந்தது.

மாலை வரை அத்ரி ரிஷி வெறும் சமிதாக்களைச் சேகரித்துக் கொண்டே அலைந்து கொண்டிருந்தார். அவர் ஒவ்வொரு சமிதாவையும் மிகவும் கவனமாகச் சோதித்து மட்டுமே தேர்ந்தெடுத்தார்.

அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் அத்ரி ரிஷியை மீண்டும் மீண்டும் கெஞ்சினார்கள், “ஓ பகவானே! இந்த வேலையை நாங்கள் செய்கிறோம்”. ஆனால், பகவான் அத்ரி தலையசைத்து மட்டுமே மறுத்தார்.

சூரியன் அஸ்தமித்த பிறகு, அத்ரி ரிஷி அனைவருடனும் ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பினார். பின்னர், உணவுக்குப் பிறகு அத்ரி ரிஷி தானே சமிதாக்களைப் பலவிதமாகப் பிரிக்கத் தொடங்கினார் - மரத்தின்படி, நீளத்தின்படி, ஈரப்பதத்தின்படி மற்றும் வாசனையின்படி.

ஸ்ரீஅனிருத்த குருக்ஷேத்திரத்தில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீமூலார்க்க கணபதியின் தரிசனத்தைப் பெறும் சிரத்தாவான் பக்தர்கள்.

இவ்வாறாக, அனைத்து சமிதாக்களையும் நேர்த்தியாக வகைப்படுத்தி, அவர் வெவ்வேறு சமிதாக்களின் கட்டுகளை வெவ்வேறு பாத்திரங்களில் வைத்தார்.

அனைவரும் இப்போது அத்ரி ரிஷி ஓய்வெடுப்பார் என்று நினைத்தனர். ஆனால், உடனே அத்ரி ரிஷி பலாஷ் மரத்தின் இலைகளை எடுத்து, அவற்றிலிருந்து இலையடுக்கு (தட்டிற்குப் பதிலாக பயன்படுத்தப்படும் இலைகளால் செய்யப்பட்ட தட்டு போன்ற பாத்திரம்) மற்றும் தொண்னைகளை உருவாக்கத் தொடங்கினார்.

இந்த முறையும், அனைவரின் கோரிக்கையையும் மறுத்து, அத்ரி ரிஷி தானே தனியாக இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளை உருவாக்கத் தொடங்கினார்.

மிகவும் துல்லியமாக அவர் இலைகளைத் தேர்ந்தெடுத்து, மிகவும் அழகான விளிம்புகளைக் கொண்ட இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளைத் தயாரித்தார்.


தேவரிஷி நாரதர் அனைத்து பிரம்மரிஷிகளுக்கும் கண்ணாலேயே சைகை செய்தார் - 'பாருங்கள்! ஒரு இலையில் கூட ஒரு சிறிய ஓட்டை இல்லை அல்லது ஒரு இலை கூட சிறிதும் கிழியவில்லை'.

இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகள் உருவாக்கப்பட்டதும், அத்ரி ரிஷி அந்தப் பொருட்கள் அனைத்தையும் ஒரு காலியான சுவர்மூலையில் வைத்துவிட்டு அந்த பிரம்மரிஷிகளிடம் கூறினார், “எனக்கு உதவ வேண்டும் என்று உங்கள் மனதில் இருக்கிறது அல்லவா! அப்படியானால், நாளை இந்த அனைத்து புதிய பச்சை பலாஷ் இலைகளாலான இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளை வெயிலில் உலர வைக்கும் வேலையைச் செய்யுங்கள்”.

இவ்வளவு சொல்லிவிட்டு பகவான் அத்ரி ரிஷி தனது தியானத்திற்காக தியானகுடிக்குச் சென்றார்.

மறுநாள், அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் வழக்கம் போல் பிரம்மமுஹூர்த்தத்தில் எழுந்து, அவரவர் சாதனைகளை முடித்து, சூரியோதயத்திலிருந்து தங்கள் வேலையில் இறங்கினர்.

ஒவ்வொரு பிரம்மரிஷியும் மிகவும் ஈடுபாட்டுடன் தங்கள் வேலையைச் செய்தனர். சூரியன் அஸ்தமிக்கும் வரை அந்த அனைத்து இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளும் ஒழுங்காக உலர்ந்து, காய்ந்து போயிருந்தன.

சூரியன் அஸ்தமிக்கும்போது அத்ரி ரிஷி ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பியதும், அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் சிறுபிள்ளையின் மகிழ்ச்சியுடன், அந்த அனைத்து இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளும் எவ்வளவு ஒழுங்காக உலர்ந்துள்ளன என்பதை அத்ரி ரிஷிக்குக் காட்டினர்.

அத்ரி ரிஷி அவர்களின் உழைப்பைப் பாராட்டினார். பின்னர் கேட்டார், “இவற்றில் நண்பகல் வரை உலர்ந்த இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகள் எவை? நண்பகல் முதல் மதியம் வரை உலர்ந்தவை எவை? மற்றும் சூரியன் அஸ்தமிக்கும் வரை உலர நேரம் பிடித்தவை எவை?”.

இப்போது அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் குழப்பத்தில் ஆழ்ந்தனர். அவர்கள் அப்படி ஒரு கவனிப்பைச் செய்யவில்லை. மேலும், ஆன்மிக அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி இதைப் பகவான் அத்ரியின் முன்னிலையில் அறிந்துகொள்வது தவறாக இருக்கும்.

இதனால், அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் வெட்கப்பட்டு தங்கள் தவறை ஒப்புக்கொண்டனர்.

அதற்கு அத்ரி ரிஷி கேட்டார், “ஆனால் இது எப்படி நடந்தது? இந்தச் செயல்முறையின் முக்கியத்துவம் உங்களுக்கு நன்றாகத் தெரியுமே”.

யாரிடமும் இதற்குப் பதில் இல்லை.

பாபு மேலும் துளசிபத்திரம்-1378-ல் எழுதியுள்ளார்,

ஸ்ரீஅனிருத்த குருக்ஷேத்திரத்தில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீமூலார்க்க கணபதி.

மனதுக்குள் சங்கடப்பட்டிருந்த அந்த அனைத்து பிரம்மரிஷிகளையும் மிகவும் கண்ணியமாகப் பார்த்து அத்ரி ரிஷி கூறினார், “பிள்ளைகளே! குற்ற உணர்வை விட்டுவிடுங்கள்.

ஏனென்றால், நம் தவறு காரணமாக குற்ற உணர்வு ஏற்பட்டால், பிறகு படிப்படியாக வருத்தம் ஏற்படத் தொடங்குகிறது. இந்த வருத்தம் தொடர்ந்து மனதை உறுத்திக்கொண்டே இருந்தால், அதுவே துயரமாக அல்லது தாழ்வு மனப்பான்மையாக மாறுகிறது, இது இன்னும் தவறானது.

இன்று நீங்களே பலாஷ் மரத்தின் இலைகளைச் சேகரியுங்கள், நீங்களே இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளை உருவாக்குங்கள். மேலும், நீங்களே நாளை அவற்றைக் காயப்போடுங்கள், அப்போது கவனிப்பதில் தவறாதீர்கள்.

நான் எனது தியானத்திற்காக உள்கட்டுக்குடிக்குச் செல்கிறேன். நாளை சூரியன் அஸ்தமிக்கும்போதுதான் நான் வெளியே வருவேன். அந்த நேரத்தில் அனைத்து வேலைகளையும் முடித்துத் தயாராக இருங்கள்”.

அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் மிகுந்த சிந்தனையுடனும் உற்சாகத்துடனும் தங்கள் வேலையில் ஈடுபட்டனர். அத்ரி ரிஷியின் கட்டளைப்படி, அவர்கள் அனைத்து வேலைகளையும் மிகச் சரியாகச் செய்து, மறுநாள் சூரியன் அஸ்தமிக்கும்வரை அதை ஒழுங்காக அடுக்கி வைத்தனர்.

தேவரிஷி நாரதர் மட்டும் எந்த வேலையும் செய்யவில்லை. அவர் ஒவ்வொரு பிரம்மரிஷியுடனும் சுற்றி வந்தார்.

அத்ரி ரிஷி சரியாகச் சொன்ன நேரத்திற்குத் தனது தியானகுடியிலிருந்து வெளியே வந்தார். அவர் அந்த அனைத்து பிரம்மரிஷிகளையும் கேள்விக்குறிய பார்வையில் பார்த்தார். உடனே, ஒவ்வொரு பிரம்மரிஷியும் முன் வந்து அவரவர் வேலையைக் காட்டினர்.

ஸ்ரீஅனிருத்த குருக்ஷேத்திரத்தில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீமூலார்க்க கணபதி பிரதிஷ்டையின் போது நடந்த யாகம்.

ஒவ்வொருவரின் வேலையும் மிகவும் சுத்தமாக இருந்தது. மேலும், அவர்கள் காய்ந்துகொண்டிருந்த இலைகளை ஒழுங்காக வகைப்படுத்தவும் முடிந்தது.

ஆனால், அத்ரி ரிஷியின் முகத்தில் எந்தத் திருப்தியும் காணப்படவில்லை. இப்போது அவரிடம் கேள்வி கேட்க எந்தப் பிரம்மரிஷிக்கும் தைரியம் இல்லை.

ஏனென்றால், மற்ற அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் சிருஷ்டிகள், ஆனால் பகவான் அத்ரி சுயம்பு - ஆதிசக்தியின் ஆண் வடிவம்.

அத்ரி ரிஷி: “ஓ நண்பர்களே! தேவரிஷி நாரதர் மட்டுமே மிகச் சிறந்த வேலையைச் செய்துள்ளார். உங்கள் அனைவரின் வேலை நூறு மதிப்பெண்களில் நூறு மதிப்பெண்கள் மட்டுமே பெற்றது, 108 மதிப்பெண்கள் அல்ல”.

இப்போது அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் மேலும் குழப்பத்தில் ஆழ்ந்தனர். 'தேவரிஷி நாரதர் ஒரு பலாஷ் இலையைக் கூடச் சேகரிக்கவில்லை , ஒரு தொண்னை அல்லது இலையடுக்கை கூட உருவாக்கவில்லை.

அப்படியானால் இது எப்படி?' இந்த எண்ணம் அவர்கள் ஒவ்வொருவரின் மனதிலும் வந்தது.

ஆனால், அவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு முழுமையான நம்பிக்கை இருந்தது, அது என்னவென்றால் பகவான் அத்ரி ஒருபோதும் பொய் சொல்ல மாட்டார், பாரபட்சம் காட்ட மாட்டார் அல்லது தங்களைப் பரிசோதிப்பதற்காக உண்மையை மாற்றியமைத்துச் சொல்ல மாட்டார்.

அப்போது, அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும், தங்கள் முதன்மை ரிஷி சீடர்கள் - சில மகரிஷிகள், சில தபஸ்வி ரிஷிகள், சில புதிய ரிஷிகள் மற்றும் சில ரிஷிகுமாரர்கள் உட்பட - ஆசிரமத்திற்கு வெளியே வந்திருப்பதை உணர்ந்தனர்.

இப்போது அத்ரி ரிஷி, அவர்களுக்கெல்லாம் அதே வேலையை மீண்டும் இரண்டு நாட்கள் தங்கள் தங்கள் சீடர்களைக் கொண்டு செய்யச் சொன்னார். மேலும், “இந்த முறை உங்கள் ஒவ்வொரு சீடருக்கும் அவர்களது வேலைக்கு ஏற்ப நீங்கள் மதிப்பெண்களைக் கொடுப்பீர்கள், நான் உங்களுக்குக் கொடுப்பேன்” என்று கூறினார்.

அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் அவரவர் சீடர்களுக்கு அத்ரி ரிஷியின் கட்டளையை விளக்கினார்கள். அவர்கள் ஒவ்வொரு சீடரின் வேலையையும் கவனமாகப் பார்க்கத் தொடங்கினர்.

இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அத்ரி ரிஷி மீண்டும் அதே நேரத்தில் வெளியே வந்தார். அதன் பிறகு ஒவ்வொரு பிரம்மரிஷியும் அவரவர் சீடரின் வேலையை அத்ரி ரிஷிக்குக் காட்டி, ஒவ்வொருவருக்கும் நூற்றுக்கு கிடைத்த மதிப்பெண்களையும் தெரிவித்தனர்.

இதற்குப் பிறகு பகவான் அத்ரி, பிரம்மரிஷிகளின் அனைத்து சீடர்களையும் அவரவர் இருப்பிடங்களுக்குச் செல்லுமாறு கூறினார்.

அந்த அனைத்து மகரிஷிகளும் ரிஷிகளும் அங்கிருந்து புறப்பட்டதும், அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் மிகவும் குழந்தைத் தன்மையுடன் அத்ரி ரிஷியை மிகுந்த ஆர்வத்துடனும் ஆவலுடனும் பார்த்தனர்.

அத்ரி ரிஷி அவர்கள் அனைவருக்கும் மிகவும் ஆசீர்வாதம் செய்து பேசத் தொடங்கினார், “அன்புள்ளவர்களே! உங்கள் 'மகரிஷி' சீடர்களுக்குக்கூட 100-க்கு 100 மதிப்பெண்கள் கிடைக்கவில்லை. இதற்குக் காரணம் என்ன?”.

அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் நிறைய யோசித்தனர். ஆனால், அவர்களுக்குப் பதில் கிடைக்கவில்லை. மேலும், பதில் தேடுவதற்காகத் தங்களிடம் உள்ள சித்திகளை அத்ரி ஆசிரமத்தில் பயன்படுத்த முடியவில்லை. அதனால், அனைவரும் மிகவும் பணிவுடன் தலைவணங்கி பகவான் அத்ரியிடம் கூறினார்கள், “இதன் பின்னால் உள்ள காரணம் எங்களுக்குத் தெரியவில்லை.

எங்களுக்கும் 100-க்கு 108 மதிப்பெண்கள் கிடைக்கவில்லை, எங்கள் சீடர்களுக்கு 100 மதிப்பெண்கள் கூட கிடைக்கவில்லை. எங்கள் புத்தி குழம்பிவிட்டது.

. மூலாதார சக்கரத்தின்   அதிபதியான ஸ்ரீமூலார்க்க கணேஷ்.

ஓ தேவரிஷி நாரதா! உனக்கு மட்டுமே 100-க்கு 108 மதிப்பெண்கள் கிடைத்துள்ளன. தயவுசெய்து எங்கள் கேள்விகளுக்கு நீயாவது பதில் கொடு”.

தேவரிஷி நாரதர் தெளிவான வார்த்தைகளில் கூறினார், “பகவான் அத்ரியின் வார்த்தையை மீறுவது எனக்கும் சாத்தியமில்லை. பகவான் அத்ரியின் கருணை மற்றும் அருளின் மீது எனக்கு முழு நம்பிக்கை உள்ளது. எனவே, அவர் என்ன செய்ய வேண்டுமோ, அதை அவரே செய்வார்”.

பகவான் அத்ரி உடனடியாக ஆதிமாதா அனுசூயாவை நினைத்தார். அடுத்த கணமே அத்ரி ரிஷியின் அருகில் ஆதிமாதா அனுசூயா தோன்றத் தொடங்கினார்.

அந்த வாஞ்சை நிறைந்த ஆதிமாதாவைக் கண்டதும் அந்த அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் அழத் தொடங்கினர். அவர்தான் ஆதிமாதா அல்லவா!.

அவரது இதயம் பதறிப்போனது, உடனே அவர் ஸ்ரீவித்யாபுத்திரர் திரிவிக்கிரமரை அங்குக் கூப்பிட்டார்.

பாபு மேலும் துளசிபத்திரம்-1379ல் எழுதியுள்ளார்,

ஆதிமாதா அனுசூயாவின் கட்டளைப்படி, பகவான் திரிவிக்கிரமர் அந்த ஆசிரமத்திற்கு வந்து அந்த அனைத்து பிரம்மரிஷிகளுடனும் பேசத் தொடங்கினார், “ஓ நண்பர்களே! நீங்கள் அனைவரும் பிரம்மரிஷிகள், எனக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்கள். மேலும், உங்களில் ஒவ்வொருவரின் திறமை, செயல்திறன் மற்றும் ஞானம் வரம்பற்றது.

ஆனால், இந்த நேரத்தில் நீங்கள் அனைவரும் 'நாம் எங்கோ பின்தங்கிவிட்டோம்' என்ற எண்ணத்தில் சிக்கிக்கொண்டீர்கள்.

பகவான் அத்ரியிடம் நீங்கள் கேட்க வந்த கேள்வி - ‘இந்தக் கல்பத்தில் சத்யயுகத்தின் முதல் நிலைக்குப் பிறகு மனித சமூகம் செயலற்றதாகவும் பலவீனமாகவும் மாறிக்கொண்டிருக்கிறது என்றால், பிறகு என்ன நடக்கும்?’ 

    இந்தக் கேள்விக்கு பதிலளிப்பதற்காகவே பகவான் அத்ரி இந்த லீலை அனைத்தையும் நிகழ்த்தினார்.

நீங்கள் என்ன, நானும், மூத்த சகோதரர் ஹனுமந்தரும், ஸ்ரீதத்தாத்ரேயரும் கூட அத்ரி-அனுசூயா முன் குழந்தைத் தன்மையுடன் தான் இருப்போம்.

சரியாக இந்த விஷயத்தைத்தான் நீங்கள் அனைவரும் மறந்துவிட்டீர்கள், அதனால்தான் நீங்கள் குறைவான மதிப்பெண்கள் பெற்றதால் வெட்கப்பட்டீர்கள். அப்படிச் செய்வதற்கு எந்தக் காரணமும் இல்லை. ஏனென்றால், பிரம்மரிஷி அகஸ்தியர் வேறு, அத்ரி-அனுசூயா முன் நிற்கும் குழந்தைத் தன்மையுடன் கூடிய அகஸ்தியர் வேறு.


பாருங்கள்! இங்கு நடந்த அனைத்து செயல்களையும் நன்றாகப் பாருங்கள்! உங்கள் கையால் நடந்த முதல் தவறு என்னவென்றால் - நீங்கள் அத்ரி ரிஷியின் கட்டளையைப் பின்பற்றி இலையடுக்கு மற்றும் தொண்னைகளை உருவாக்கினீர்கள். ஆனால், பகவான் அத்ரி தாமாக
தொண்னைகளை உருவாக்கும்போது நீங்கள் அவரது செயலை சரியாகக் கவனிக்கவில்லை. அதன் காரணமாக, அத்ரி ரிஷி தானே உருவாக்கிய பொருட்களை எவ்வாறு வகைப்படுத்தினார் என்பது உங்கள் கவனத்திற்கு வரவில்லை.

சரியாக இதே தவறு இந்தக் கல்பத்தின் சத்யயுக மனிதர்களிடமும் நடக்கிறது. அவன் அறிவைப் பெறுகிறான், வேலையும் செய்கிறான். ஆனால், இந்தக் கல்பத்தின் இந்த மனிதன் கவனிக்கும் சக்தியைப் பயன்படுத்துவதில் பின்தங்கிவிட்டான்.

சரியாக இதையே பகவான் அத்ரி உங்களுக்குக் காட்டினார்.

உங்கள் கேள்விக்கு பாதி பதில் கிடைத்தது அல்லவா?”.

மகிழ்ச்சியடைந்த அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் உடனடியாக ‘சாது சாது’ என்று கூறி பகவான் திரிவிக்கிரமரின் பேச்சுக்கு ஒப்புதல் அளித்தனர்.

இப்போது பகவான் திரிவிக்கிரமர் மேலும் பேசத் தொடங்கினார், “அன்புள்ள பிரம்மரிஷிகளே! இப்போது கேள்விக்கான பதிலின் இரண்டாம் பகுதி.

நீங்கள் செய்த தவறை, இந்த மகரிஷிகள் அனைவரும் செய்தார்கள்.

ஏனென்றால், நீங்கள் அனைவரும் மகரிஷிகள் மற்றும் ரிஷிகளின் ஆசிரியர்-குருக்கள். உங்களுக்குக் கிடைத்த அனுபவத்தை நீங்கள், உங்கள் சீடர்களுக்குக் கட்டளையிடும்போது அவர்களின் முன்னால் நேர்மையாக எடுத்துரைக்கவே இல்லை.

ஆசிரியர் தானே தனது மாணவர் பருவத்தில் செய்த தவறுகளிலிருந்துதான் படிப்படியாக உருவாகிச் செல்கிறார். அவர் அதே அனுபவங்களை தனது மாணவர்களுக்குச் சொல்லி, அவர்கள் உருவாவதை எளிதாக்க வேண்டும்.

அதுவும் இங்கு நடக்கவில்லை. அதனால்தான், உங்கள் இந்த நல்ல மாணவர்களுக்கும் மிகக் குறைவான மதிப்பெண்களே கிடைத்தன.

இந்த பூமியில் இந்தக் கல்பத்தில் தற்போது சரியாக இதுதான் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. நீங்கள் உங்கள் சீடர்களை அதாவது மகரிஷிகள் மற்றும் ரிஷிகளை உருவாக்குவதில் எங்கும் தவறவில்லை. அவர்களும் பல்வேறு ஆசிரியர்களை ஒழுங்காக உருவாக்கி வருகிறார்கள்.

ஆனால், இந்த ரிஷி அல்லாத ஆசிரியர்கள், தங்கள் தவறுகளிலிருந்து தாங்கள் எதைக் கற்றுக்கொண்டார்களோ, அதைத் தங்கள் மாணவர்களின் முன் வைப்பதில்லை. முக்கியமாக, கவனித்தல் மற்றும் கவனித்த பிறகு செயல் என்ற வரிசை மாணவர்களுக்குக் கிடைக்காமல் போய்விட்டது. அதனால்தான், இந்தக் கல்பத்தில் மனிதர்களின் செயல்திறன் மிக வேகமாகக் குறைந்து கொண்டே போகிறது”.

உணர்ச்சிவசப்பட்ட அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் முதலில் அத்ரி-அனுசூயாவின் பாதங்களைப் பற்றிக் கொண்டனர். பின்னர் திரிவிக்கிரமரையும் வணங்கினர்.

ஆனால், பிரம்மரிஷி யாக்ஞவல்கியர் ஏதோ ஒன்றை நினைத்து யோசனையில் ஆழ்ந்தவர்போல் ஆனார். அதைக் கண்ட திரிவிக்கிரமர் அவரிடம் நேரடியாகக் கேட்டார், “ஓ பிரம்மரிஷி யாக்ஞவல்கியரே! நீங்கள் தான் சிறந்த ஆசிரியர். நீங்கள் ஏன் யோசனையில் ஆழ்ந்துள்ளீர்கள்? உங்கள் மனதில் ஏதேனும் கேள்வி உள்ளதா? நீங்கள் என்னிடம் எந்தக் கேள்வியையும் கேட்கலாம்”.

பிரம்மரிஷி யாக்ஞவல்கியர் கூறினார், “ஓ திரிவிக்கிரமா! ஆனால், எங்கள் கேள்விக்கு ஒரு விதிவிலக்கு இருந்தது, இன்றும் இருக்கிறது. பிரம்மரிஷி தௌம்யரின் ஆசிரமத்தில் அனைத்தும் ஒழுங்காக நடந்து கொண்டிருக்கிறது, அதற்கான காரணமும் தெரியவில்லை.

அங்கு அனைவரும் ஒழுங்காகக் கவனித்து மிகவும் அழகான வேலைகளைச் செய்து வருகிறார்கள். இதற்குக் காரணம் என்ன?”.

தௌம்ய ரிஷியும் யாக்ஞவல்கியரை ஆமோதித்தார், “ஆம்! ஆனால், எனக்கும் அதன் காரணம் புரியவில்லை”.

பகவான் திரிவிக்கிரமர் ஒரு புன்னகையுடன் கூறினார், “ஆதிமாதா எந்தக் கேள்வி உருவாகும் முன்னரே, அதற்கான பதிலைத் தயார் செய்து வைத்திருக்கிறார்.

பிரம்மரிஷி தௌம்யர் 100 ஆண்டுகள் நாட்டைச் சுற்றிப் பார்க்கச் சென்றபோது, அவரது ஆசிரமத்தின் பொறுப்பை அவரது மூத்த மகன் மகரிஷி மந்தாரும் அவரது மனைவி ராஜயோகினி ஷமியும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.

உங்களுக்கு ஏற்பட்ட அதே கேள்வி அவர்களுக்கு 99 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஏற்பட்டது. அதற்காக அவர்கள் பல ஆராய்ச்சிகளைச் செய்தனர். ஆனால், எந்த வகையிலும் அவர்களுக்குப் பதில் கிடைக்கவில்லை. அதே நேரத்தில், அசுரர்களின் குருகுலத்தில் அவர்களின் அசுர வேலைகள் ஒழுக்கத்துடன் சரியாக நடந்து கொண்டிருக்கின்றன என்பது அவர்களுக்குத் தெரிய வந்தது.

மேலும், இந்த இருவரும் ஆதிமாதாவின் பாதங்களில் தங்கள் தவம் மற்றும் தூய்மையைப் பாதுகாத்து வைத்துவிட்டு, தேவரிஷி நாரதருடன் சேர்ந்து தாமர-தமஸ் காடுகளுக்குச் சென்றனர். அவர்களுக்குச் சில நாட்களிலேயே, ஞானம் பெறுவதிலும், வேலை செய்வதிலும் உள்ள கவனிக்கும் சக்தியின் முக்கியத்துவம், மற்றும் ஆசிரியர்கள் தங்கள் கடந்தகால தவறுகளை மாணவர்களின் முன்னால் கதைகளாக எடுத்துரைப்பதன் பெருமை ஆகியன புரிந்தன. அவர்கள் உடனடியாகத் தங்கள் ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பினர்.

ஆதிமாதாவிடமிருந்து தங்களது தூய்மையையும் தவத்தையும் மீண்டும் பெற்றதும், அவர்கள் கவனிக்கும் சக்தியையும், தவறுகளைக் கதைகளாக மாணவர்களின் முன் வைக்கும் பயிற்சியையும் தொடங்கினர். ஒரு நாள் இப்படிச் சிந்தித்துக்கொண்டிருக்கும்போது அவர்கள் தியானத்தில் ஆழ்ந்துவிட்டனர். அந்தத் தியானத்தில் அவர்களுக்குத் தாமர-தமஸில் உள்ள பள்ளிகள் தோன்றின. தாங்கள் அறியாமல் அசுரர்களைப் பின்பற்றினோம் என்பதை உணர்ந்தனர் - நல்லதுக்காக இருந்தாலும், அசுரர்களைப் பின்பற்றுவது தவறானதுதான்.

எனவே, அவர்கள் இருவரும் பிராயச்சித்தமாகத் தங்கள் அனைத்து சாதனைகளையும், வழிபாடுகளையும், தவங்களையும், தூய்மையையும் தேவரிஷி நாரதருக்கு தானமாகக் கொடுத்துவிட்டனர்.

அவர்களின் இந்த சாத்வீக நடத்தைக்கு ஆதிமாதா மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார். அவர் அவர்களிடம் வரம் கேட்கச் சொன்னார்.

அவர்கள் இருவரும் என்னையே தங்கள் ஆராதனை தெய்வமாகக் கருதியதால், இருவரும் என்னிடமே வழி கேட்டனர். எனக்காக ஆதிமாதாவிடம் தங்களுக்காக ஒரு வரம் கேட்கச் சொன்னார்கள்.

இப்படி என்னை ஒரு சங்கடத்தில் மாட்டிவிட்டனர்.

நான் அவர்களுக்குச் சரியான வரத்தைக் கேட்கும் புத்தியைக் கொடுத்ததும், அவர்கள் இருவரும் ஆதிமாதாவிடம் கேட்டனர், “ஓ ஆதிமாதா! அசுரர்களின் பின்பற்றுதலை விட்டுவிட்டு, சரியான கவனிக்கும் சக்தியும், சரியான கற்பித்தல் வழியும் எங்கிருந்து வருகின்றன, அதை எப்படிப் பெறுவது, இதை எங்களுக்குச் சொல்வீர்களா? இந்த வரம்தான் எங்களுக்கு வேண்டும்.

அது மட்டுமல்லாமல், அசுரர்களின் பூமியிலும் தூய்மையான பக்தியுள்ளவர்கள் சரியாகக் கவனித்துப் பணி செய்யக்கூடிய மூலத்தையும் எங்களுக்குச் சொல்லுங்கள்”.

அதற்கு ஆதிமாதா இருவரிடமும் ‘ததாஸ்து’ என்று வரம் அளித்து, அவர்களுக்கு வழிகாட்டும்படி என்னிடம் கூறினார்.

நான் இருவரையும் இந்தக் காடுகளுக்கே அழைத்து வந்தேன், அவர்களுக்குச் சிறந்த தியானத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தேன். அந்தத் தியானத்தின் மூலம் நான் அவர்களுக்குப் புத்திக்கு அப்பாற்பட்ட ஞானத்தின் மூலத்தை, அசுர சக்திகளுக்கு அப்பாற்பட்ட சத்துவத்தின் மூலத்தைக் காட்டினேன்.

அந்த மூலம், ஒவ்வொருவரின் மூலாதார சக்கரத்தின் தலைவரான பகவான் ஸ்ரீமூலார்க்க கணபதி.

தங்கள் சொந்த மூலாதார சக்கரத்திலும், அதே நேரத்தில் பூமியின் மூலாதார சக்கரத்திலும் ஸ்ரீமூலார்க்க கணபதியைக் காணும்போது, அவர்கள் இருவரின் முழுமையான அர்ப்பணிக்கும் ஆசை மிகவும் வலுப்பெற்று உச்சத்தை அடைந்தது.

அவர்களின் இந்த மிக உயர்ந்த, மிகச் சிறந்த ஆசை ஆதிமாதாவிற்கு மிகவும் பிடித்தது, ஸ்ரீகணபதிக்கு மிகவும் பிரியமானதாக ஆனது.

பின்னர், மகரிஷி மந்தாரிலிருந்து ஒரு மரம் உருவானது, ராஜயோகினி ஷமியிலிருந்து ஒரு மெல்லிய செடி உருவானது.

அதாவது, மந்தார மரம் மற்றும் ஷமி தாவரம் முதன்முதலில் தோன்றின.

அதனுடன், ஆதிமாதா ஒரு வரம் கொடுத்தார், ஸ்ரீகணபதியின் எந்த ஒரு விக்கிரகத்தையும், குறிப்பாக மூலார்க்க கணபதியை, மந்தார மரத்தின் அடியிலும் ஷமி இலைகளாலும் வழிபடுபவர்களுக்கு, இந்த புத்திக்கு அப்பாற்பட்ட கவனிக்கும் சக்தியும், அசுர சூழ்நிலைகளிலும் ஆபத்துக்களிலிருந்து விடுபடும் சக்தியும் அதாவது தெய்வீக ஞானமும் (தெய்வீகத் திறமையும்) கிடைக்கும்.

இவ்வாறாக, இந்தக் காடுகளில் உலகின் முதல் மந்தார மரமும் முதல் ஷமி தாவரமும் உருவாக்கப்பட்டன.

ஒரு கணத்தில் (கண் இமைக்கும் நேரத்தில்) மந்தார மரம் பூத்ததால், நான் அதற்கு 'நிமிஷ விருட்சம்' என்று பெயரிட்டேன். சமீபத்தில் நடந்த திரிபுராசுர யுத்தத்தின்போது, ஷமி ரசத்தில் தோய்க்கப்பட்ட மந்தார மரத்தின் சமிதாக்களால், நானே சிவனின் குமாரர்களின் அம்புகளை உருவாக்கினேன்.

அதனால், சிவனின் குமாரர்களின் ஈட்டிகளும் அம்புகளும் தாமர-தமஸ் காடுகளின் மண்ணில் பதியும்போது, பக்தர்களைப் பாதுகாக்க அங்கு ஆங்காங்கே மந்தார மரமும் ஷமியும் உருவாக்கப்பட்டன”.

இந்தக் கதையைக் கேட்டு அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் தௌம்ய ரிஷியை வாழ்த்தத் தொடங்கினர்.

அப்போதுதான், அவர்கள் அனைவருக்கும் தங்கள் முன்னால் மந்தாரமும் ஷமியும் இருப்பதை உணர்ந்தனர். அனைத்து பிரம்மரிஷிகளும் மிகுந்த அன்பு, பாசம் மற்றும் மரியாதையுடன் மந்தார மரத்தைத் தழுவினர்.

அதனுடன், திரிவிக்கிரமர் அந்த அனைத்து பிரம்மரிஷிகளுக்கும், சாதாரண பக்தர்களின் மீது உள்ள கருணையை நீராக அந்த மந்தார மரத்தின் வேர்களுக்கு அர்ப்பணித்தார். அந்த மந்தார மரத்தின் வேரிலிருந்து, இந்த உலகின் மூலார்க்க கணேஷரின் ஆதி சுயம்பு மூர்த்தி பகவான் திரிவிக்கிரமரின் கைகளில் வந்தது.

பிரம்மவாதினி லோபாமுத்ரா, கைலாசத்தில் உள்ள அனைவரிடமும் மேலும் கூறத் தொடங்கினார், “அதுதான் அந்த கணம், சுயம்பு மூலார்க்க கணேஷரின் மூர்த்தியை திரிவிக்கிரமர் நைமிஷாரண்யத்தில் அத்ரி ரிஷியின் ஆசிரமத்திற்கு முன் நிறுவினார்.

ஏன்?

மூலார்க்க கணேஷரின் மந்திரத்தை உச்சரிப்பதன் மூலம், மனிதனின் பிரக்ஞை அதாவது பகவான் அவனுக்கு அளித்த புத்தி, மனிதனின் மனித புத்தி மற்றும் மனித மனத்தின் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. மேலும், பக்தர்களை அனைத்து ஆபத்துகளிலிருந்தும் தவறுகளிலிருந்தும் விடுவிக்கிறது”.